Saai

Geregeld krijg ik bijzondere opmerkingen over mijn beroep. Ik moet daar soms erg om lachen. Wat dacht je bijvoorbeeld van: "Ben jij geestelijk verzorger? Dat is toch zoiets als dominee?  Maar jij bent altijd zo vrolijk!" En deze vind ik persoonlijk ook heel leuk. Een zorghulp in het verpleeghuis zei ooit tegen me: "U bent hier toch een soort dominee. Maar hoe kan dat dan. U bent helemaal niet saai!" 

Saai is mijn leven bepaald niet. Als je met mij op stap gaat, weet je van te voren dat er iets grappigs gaat gebeuren. Waarom weet ik niet, maar ook als ik niet in het verpleeghuis werk, schijn ik de perfecte persoon te zijn voor een goed gesprek. Dat gaat ongeveer zo (omwille van de privacy heb ik wat details veranderd, maar verder is het waarheidsgetrouw). Je loopt door een grote muziekwinkel om een piano te kopen en een verkoopster komt naar je toe en vraagt wat je zoekt. Nu ja, een piano dus. Aan welke eisen moet de piano voldoen? De piano moet stevig staan en tegen aanrijdingen met rollators en rolstoelen kunnen. "Ah, werkt u in de zorg?" "Ja."  "Oh, bent u zorghulp?" "Nee, niet direct." " Wat is uw functie dan?" "Geestelijk verzorger". [denkpauze]  "Dat is toch zoiets als dominee?" "Ach ja, zoiets, maar dan niet in de kerk." "Gelooft u ook?" " Jazeker". Als we eenmaal deze fase in het gesprek bereikt hebben, schijnt er zich een meerkeuzemenu te ontvouwen,  waaruit de vreemde tegenover me naar believen kan kiezen: 

1. Degene haakt hoofdschuddend af (die vrouw is niet van deze tijd)

2. Ik krijg een verwijtende vraag over hoe je als verstandig mens kunt geloven
3. Ik krijg een open vraag over het geloof (Gelooft u dan ook in God/Jezus? Gaat u naar de kerk? Etc.) en word uitgenodigd tot een gesprek.

4. Ik krijg pastorale nood over me uitgestort.

 In dit geval werd optie vier gekozen en kreeg ik een verhaal over huwelijksproblemen. Stel je voor, middenin een drukke winkel wordt er van je gevraagd een wildvreemde bij te staan die door een huwelijkscrisis gaat. ( En het is dan zo een uur later!)  Zo heb ik in de trein al eens rouwverwerking gedaan, in een winkelcentrum met een Moslim over de positie van Jezus gesproken, bij de gym de betekenis van de doop uitgelegd, voor de supermarkt jeugdtrauma's besproken en bij de kassa over de Heilige Geest gepraat.

Ik weet niet wat de definitie van "saai" is, maar geloof me, ik vind mijn leven niet saai. Wel vraag ik me wel eens af, zou je als geestelijk verzorger ook een bordje "buiten dienst" kunnen dragen, als je gewoon even een keer echt een boek wilt lezen in de trein of gewoon snel een boodschap wilt doen? Alhoewel, ik wil deze ontmoetingen eigenlijk helemaal niet mislopen. Veel te spannend!