Lijden

Geweldig dat zoveel mensen mijn blogs lezen. Ik krijg boven verwachting veel reacties en vragen. Een van de vragen ging over het lijden. Want hoe rijm je een goede God met zoveel lijden?

Ik zal eerlijk zijn, het lijden is een van de vraagstukken dat mijn geloof het meest aan het wankelen brengt. Ik zie in het verpleeghuis zoveel lijden, dat ik soms vertwijfeld uitroep: God waar bent U? Uitzichtloos lijden. Mensen die alleen nog maar liggen weg te teren, te wachten op de dood, op de verlossing van hun pijnlijke lichaam. Waar is God?

Natuurlijk kan ik eenvoudig zeggen dat lijden hoort bij de gebrokenheid van de wereld. Dat de wereld verlost wordt als Jezus terugkomt. En dat geloof ik ook. Maar waarom grijpt God niet nu in? Die vraag kan ik niet beantwoorden. Ik kan wel zeggen wat Gods antwoord is op ons lijden. Hij lijdt met ons mee.

Hij gaf ons Zijn Zoon. Jezus stierf voor de gebroken wereld. Hij ging door angst, verlatenheid, pijn en verdriet. Hij voelde het lijden aan den lijve. Een God die wil lijden. Een God die zich vereenzelvigt met onze pijn. Een God die met ons meelijdt. Onze God, JHWH, Ik ben erbij!  

Wie mij persoonlijk kent weet dat ik niet lichtzinnig spreek over lijden, omdat ik er dagelijks door ziekte in mijn eigen leven mee geconfronteerd word. Ik verkondig geen alles-in-één oplossing door Jezus, geen makkelijke weg zonder problemen. Ik verkondig hoop voor de hopelozen en troost voor de treurenden. Ik verkondig het kruis, waar pijn en verdriet gedeeld kunnen worden, waar Jezus zegt: " Kom tot mij allen die vermoeid en belast zijn en ik geef je rust." Er zijn vele avonden dat ik het zelf niet meer weet. Wat heeft dit lijden voor zin? Dan weet ik maar één antwoord: te vluchten naar het kruis en te huilen aan Jezus voeten. Te weten dat God elke traan opvangt ( Psalm 56:9). Niet één gaat er verloren. Elke traan kent Hij. 

Gisteren werd ik diep geraakt door Psalm 13. Waar bent U God? Waar bent U in al mijn verdriet? In mijn angst? Ik voel me aangevallen door de vijand, overvallen door zinloosheid en verdriet. Waarom houdt U zich voor mij verborgen? Ik ga het niet redden! En volgens mij geeft de Psalmist het enige antwoord, dat we als mens kunnen geven op het lijden: "Ik vertrouw op Uw liefde". Gods liefde is onze redding. Eén van mijn lievelingsteksten is  1 Joh. 4:9 "En hierin is Gods liefde ons geopenbaard: God heeft zijn enige Zoon in de wereld gezonden, opdat we door hem zouden leven." 

Jezus is geen makkelijke oplossing voor ons lijden. Hij is de weg van geloofsvertrouwen. De weg van hoop. De weg tot leven. 1 Kor. 13: 12 zegt "Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben." Ik heb geen antwoord op het waarom van het lijden. Daarom houd ik mij vast aan Gods liefde geopenbaard in Jezus Christus, omdat ik mag weten dat Hij redding brengt en mij geholpen heeft. Ook -of misschien wel juist- op de dagen dat ik het niet voel en niet zie.

*Ik realiseer me dat ik in dit blog heel erg te kort schiet, omdat er zoveel meer over het lijden te zeggen is. Post je reacties of mail ze en ik reageer met een vervolg :)

13

1 Voor de koorleider. Een psalm van David.

2 Hoe lang nog, HEER, zult u mij vergeten,

hoe lang nog verbergt u voor mij uw gelaat?

3 Hoe lang nog wordt mijn ziel gekweld door zorgen

en mijn hart door verdriet overstelpt, dag aan dag?

Hoe lang nog houdt mijn vijand de overhand?

4 Zie mij, antwoord mij, HEER, mijn God!

Verlicht mijn ogen, dat ik niet in doodsslaap wegzink.

5 Laat mijn vijand niet roepen: ‘Ik heb hem verslagen,’

mijn belagers niet juichen omdat ik bezwijk.

6 Ik vertrouw op uw liefde:

mijn hart zal juichen omdat u redding brengt,

ik zal zingen voor de HEER, hij heeft mij geholpen.