Mee-lijden
Gisteren was mijn wijkouderling op bezoek. Fijn. Het doet me goed als mensen, in het bijzonder ook kerkmensen, met me meeleven. Iedereen gaat op een andere manier met mijn ziekte om, maar elke blijk van meeleven vind ik fijn. We hadden het over mee-leven en mee-lijden. In hoeverre kun je met iemand mee-lijden. De Bijbel zegt: Als een lid lijdt, lijden alle andere leden mee (1 Korinthiërs 12:26).
Toch is er een moment dat mee-lijden ophoudt. Niet omdat je niet mee wilt dragen of mee wilt voelen, maar omdat je het gewoonweg niet kunt. Niemand kan voelen wat jij voelt. Niemand kan voelen wat ik voel. Het is geen verwijt, maar een simpel feit. In mijn geval, niemand voelt hoe het is om dag en nacht pijn te hebben en om niet te weten wat er komen gaat. Twijfel, angst, onzekerheid, pijn. Niet voor niets zijn er lotgenotengroepen. Plaatsen waar je mensen kunt ontmoeten die in zekere zin hetzelfde doormaken als jij en lang met je mee kunnen lijden. Maar zelfs daar stopt het op een bepaald moment. Jouw beleving is uniek. En dat is waar de eenzaamheid begint. Dat is waar in een pastoraal gesprek de stilte valt. Waar ik weet dat mijn antwoorden niet toereikend zullen zijn. Dat de woorden op zijn. Dat stukje eenzaamheid waar niemand bij kan en die je zelf door zult moeten. Alleen.
Kont tegen de krib of....?
Als mens kun je dan twee dingen doen. Je kont tegen de krib gooien en roepen dat er geen God kan zijn, als die jou door zoveel eenzaamheid en pijn laat gaan. Het andere wat je kunt gaan doen is op zoek gaan naar wat ik noem “het geheim van het geloof”: Jezus ontmoeten in het lijden.
Ik besef dat dit ook mijn unieke ervaring is, die ik niemand kan opleggen en niemand in handen kan geven. Toch wil ik proberen er woorden aan te geven. Als het meebeleven en meelijden van mensen ophoudt, aardse antwoorden en aardse woorden geen houvast meer bieden, weet ik dat er Eén is die zich het antwoord noemt en het Woord is: Jezus. Ik ga dan naar het weiland of naar een andere stille plek en nodig Jezus uit in mijn pijn, mijn angst, mijn twijfels en verdriet.
Jezus is bedroefd
Ken je het verhaal van Jezus in Getsemane, waar Hij met de Vader spreekt voor Hij aan zijn kruisweg begint? Het staat in Mattheüs 26: [36] Toen ging Jezus met hen naar een plek die Getsemane* genoemd wordt, en Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘Ga hier zitten, terwijl Ik daar ga bidden.’ [37] Hij nam Petrus* en de twee zonen van Zebedeüs met zich mee en begon bedrukt en onrustig te worden. [38] Toen zei Hij tegen hen: ‘Ik ben dodelijk bedroefd. Blijf hier, en blijf wakker met Mij.’ [39] Hij ging een eindje verder, wierp zich voorover en bad: ‘Mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan Mij voorbijgaan. Maar niet zoals Ik wil, maar zoals U wilt.’
Jezus leerlingen beleven Jezus angst een stukje mee. Ze lijden een stukje mee. Maar Jezus is bedrukt en onrustig. Eén voor één laat Hij zijn leerlingen achter. “Ik ben dodelijk bedroefd”, zegt Hij. En het laatste stukje gaat Hij alleen. Twijfel en angst spreken uit dit stukje: “Laat deze beker als het kan aan mij voorbij gaan”. Maar het kon niet. Jezus moest het lijden door. En zelfs dat diepe gevoel van Godsverlatenheid, kende Hij. Aan het kruis riep Hij de woorden van Psalm 22: “Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten.”
Alleen met Jezus
Als er één is die de weg van lijden en eenzaamheid kent, is het Jezus. En daarom geloof ik, dat het lijden de plek is waar je Jezus mag en kunt ontmoeten. Daarom geloof ik, dat Jezus in de zaligsprekingen zegt: “Welgelukzalig de treurenden, want zij zullen getroost worden.” Niet omdat verdriet fijn of goed is, maar omdat het de plaats is waar je Jezus als Trooster mag ontmoeten. Voor mij is dit het mysterie van het geloof. Kracht in zwakheid. Leeuw en Lam. Storm en stilte. Als alle antwoorden te kort schieten, is er nog maar één antwoord mogelijk. Jezus zelf. Voor mij is het veel zeggend dat Jezus voor Hij naar Getsemane gaat de lofzang zingt (Mattheüs 26: 30, overigens een Joodse traditie). Dankbaarheid in het lijden. Het lijkt een onmogelijke combinatie. Voor mij is dat juist het mysterie van geloven.
Juist in dat eenzame stukje van je leven mag je ontdekken, dat je niet alleen hoeft te gaan, maar alleen met Jezus bent. Nooit meer alleen.
Wil je reageren of verder praten? Mail me via mail of Facebook of laat hier een reactie achter. Meer weten over Jezus? Volg de gratis WaaromJezus-cursus. En neem ook eens een kijkje op de website of het facebook van IkzoekGod.nl.
Annemieke Bosman: echtgenote| moeder | geestelijk verzorger | redacteur IkzoekGod.nl Facebook| creatieveling | spreken | schrijven
