zaterdag 15 oktober 2016

Gedachten bij Psalm 42



Ik sta droog, God, gortdroog.

Ik verlang terug naar de tijd van dronkenschap,
toen mijn ziel zich verdronk in Uw liefde.
Toen ik zwalkend van geluk, en overlopend van vreugde,
danste met U. Danste tot diep in de nacht.

Ik sta droog, God, gortdroog.

Ik spreek mezelf vaak toe. 
Kom, neem met minder genoegen.
Is het leven niet goed, zo?
Kom, laat iedereen kletsen 
als ze je vragen naar God.
Jij gaat je eigen weg. 

Ik sta droog, God, gortdroog.

Ik verlang ernaar weer te dansen
Met mijn blote voeten in het gras.
Dauwdruppels die mijn voeten
met koude speldenprikjes tot leven wekken.

Ik verlang er naar te fladderen met de vlinders.
De zonnestralen weer te vangen op mijn huid.
Dronken van liefde te vallen in Uw armen,
terwijl een regenbui mij doorweekt.



Droog sta ik. En ik snak naar water.

Waar bent U dan? Waar?
Heeft U me verlaten? Mij de rug toegekeerd?
Of is het slechts een leegte, 
die me drijft tot zo'n wanhoop
dat ik niets anders kan dan me overgeven.
Me gewonnen geven.
Dan smachten en verlangen
Als nooit te voren?

Leeg ben ik. Volkomen leeg.
Vul me weer met Uw waterstromen.
En ik zal dronken zijn.
Dronkener dan ik ooit was.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten