Orlando

Grote thema's

Een moordpartij door een man van Afghaanse afkomst in een gay-club in de VS. Het zal bij velen heel veel aan gedachten en gevoelens oproepen. In één adem komen daar grote thema’s langs: wapenwetgeving, homoseksualiteit, vreemdelingenbeleid, IS. Ik volgde vanmorgen de nieuwsberichten. Obama en Trump die er meteen een politiek-beladen statement aan op hingen. Obama benadrukte hoe makkelijk het is wapens te krijgen in de VS. Trump zag het als kans nog eens te benadrukken dat hij gelijk had over radicaal Islamitisch terrorisme. Ik las op CIP christelijke reacties, die vooral benadrukten dat we iedereen lief moeten hebben. En ik vroeg me af, waarom er zoiets vreselijks nodig is om te laten weten dat we ook van homo’s houden. Hoeveel van dat gevoel zal er over een paar weken nog over zijn, als er weer een artikel over homoseksualiteit verschijnt op CIP en christelijke voor- en tegenstanders elkaar weer in de haren vliegen in de reacties? Ergens voelde de reacties nu niet helemaal lekker.

SMS'jes

En tussen al die berichten vond ik dit berichtje in de Metro:

Midden in de nacht schrikt een moeder wakker van een smsje: 'Mam, ik houd van je. Ze zijn aan het schieten in de club.'

Om 5 minuten over 2 in de nacht van zaterdag op zondag krijgt Mina Justice een sms van haar 30-jarige zoon, Eddie. Hij heeft zich verscholen in de toiletten van club Pulse in Orlando, terwijl de schutter zich op dat moment een weg door de club baant. Mina probeert hem direct te bellen maar krijgt geen gehoor. Er volgt een sms-gesprek. 

bron: Metro

'Ben je oke?'

'Ik zit vast in de toiletten' 

Hij smst zijn moeder dat hij in Pulse is en vraagt haar of ze de politie wil bellen.

'Bel ze mam'

'Nu'

'Zeg ze dat ik in de toiletten zit.'

'Hij komt.'

'Ik ga dood’

Ze vraagt hem in welk toilet hij zit en of er iemand gewond is.

'Ja. Veel.'

'Hij is verschrikkelijk.'

Ze vertelt hem dat de politie onderweg is en vraagt hem haar te waarschuwen als hij ze ziet. Ze blijven elkaar sms’en tot dat om 10 voor 3 plotseling stopt. Mina had haar zoon kort daarvoor nog een sms gestuurd.

'Is de man bij je in de toiletten?'

Waarop zijn laatste antwoord is:

'Ja'

Daarna was er geen gehoor meer. Zijn moeder deelde de gesprekken in de hoop haar zoon nog te vinden, zo liet ze BBC weten. Het mocht niet baten. Zijn naam verscheen als negende op de lijst van overledenen tijdens de schietpartij.

Gezicht

Opeens vielen al die beladen thema’s weg en zag ik een man in angst verstopt in een wc. Een moeder thuis in angst de sms’jes van haar zoon lezend. En dan dat moment van onzekerheid: geen antwoord meer. De nachtmerrie die werkelijkheid wordt. De naam van haar zoon verschijnt op de slachtofferlijst. 

Alle grote thema’s van de wereld kunnen hier dan wel als label aangehangen worden, maar grote thema's worden klein als ze een gezicht krijgen. Het gaat hier over mensen. Mensen die liefhadden en liefgehad werden. Het gaat over leven, liefhebben, bestaan. Het gaat over die ene vraag: En waar ben jij/ben ik vandaag mee bezig? Vergeet je niet te leven? Vergeet je niet lief te hebben? Echt lief te hebben?