Een meisje -kindacteur- wordt in mooie kleren op de straat gezet. Alleen. Mensen bekommeren zich om het kind. Vragen waar ze vandaan komt, of ze verdwaald is. Hetzelfde meisje zien we even later in vieze kleren en geen mens bekommert zich meer om het kind. Hetzelfde experiment wordt in een restaurant gedaan. Het goed geklede meisje krijgt aandacht. Het slecht geklede meisje wordt weggestuurd…..
Houd je aan de geboden
Zo’n filmpje dat je aan het denken zet. Mij wel tenminste. Het laat de woorden van Jezus in mijn hoofd galmen. “Wat je doet voor de onaanzienlijkste…”. Maar er was nog één uitspraak van Jezus die het meest bij me nagalmde, en misschien kwam dat omdat ik het die dag ervoor gelezen had en intensief over nagedacht had, en dat was Mat. 19: 23. Er staat: “Ik verzeker jullie: slechts met grote moeite zal een rijke het koninkrijk van de hemel binnengaan.”
Het verhaal van de rijke jonge man raakt me. Een man die wil weten wat voor goeds je moet doen om het eeuwige leven te verwerven. Eerlijk gezegd zou ik van Jezus een heel verheven theologisch antwoord verwachten. Wedergeboorte, zoals bij Nikodemus. Maar Jezus houdt het simpel. “Houd je aan de geboden”. Maar welke dan? Ik vind het interessant dat Jezus hier alle geboden noemt die betrekking hebben op de ander en niet die op God betrekking hebben. Pleeg geen moord en geen overspel, steel niet, leg geen vals getuigenis af en toon eerbied voor je vader en moeder en heb je naaste lief als jezelf. Het eeuwige leven is te vinden in de omgang met de ander. Maar de jonge man wil laten weten dat het hem ernst is. Het kan toch niet zo makkelijk zijn? Dit doet hij al. “Oké”, zegt Jezus, “als je het echt volmaakt goed wilt doen” dan moet je…. Aha, nu komt dan vast het verhaal over wedergeboren worden. Maar nee. Als je het echt goed wilt doen, zegt Jezus tegen de man, moet je je bezitting verkopen en alles aan de armen geven.
Een verpletterend antwoord. Mij verplettert het. Misschien nu ik dat filmpje gezien heb nog wel meer. Geld beheerst de wereld. Geld geeft aanzien. Geld is macht. Je bezit opgeven en alles aan de onaanzienlijksten geven, betekent alles opgeven. Je status. Je aanzien. Je mens-zijn. In hoofdstuk 20 van Mattheüs doet Jezus er nog een schepje bovenop. Als je de eerste wilt zijn, zul je dienaar moeten worden. Het geeft ons allemaal het nakijken.
Lees je Bijbel bid elke dag
Het had fijner geweest als Jezus hier gezegd had: “Zeg het zondaarsgebed op, lees je Bijbel en bid elke dag.” Dat lag tenminste binnen ons bereik. Dat was een maatstaf waarmee we konden meten. Dan hadden we kunnen zeggen: “Kijk, ik doe het goed. In the pocket, dat eeuwige leven.” Maar Jezus geeft in het Evangelie ons de moeilijkste boodschap die er is: pas als je de ander ziet, dan zie je en volg je Jezus. Pas als je je eigen leven kunt afleggen, kun je echt vrij zijn. Pas als je ervaart dat het echte leven niet om jou of jouw gemak gaat, maar om de ander (en dat is tegelijk ook de Ander), dan begin je iets van Jezus en Zijn rijk te begrijpen. Jezus volgen is opgeven om egocentrisch te leven en is beginnen te leven voor de ander. Het is opgeven in wereldse maatstaven van macht en geld te denken, maar beginnen in Koninkrijksmaatstaven van liefde, dienen en uitdelen te denken.
De lat ligt hoog
Steeds weer vraag ik me bij dit verhaal af waarom Jezus de lat zo hoog legt. Zou het zijn, zodat we nooit kunnen zeggen dat we er zijn? Dat we nooit op onze lauweren rusten. Nooit onszelf op de borst kunnen slaan: “Ik ben gearriveerd en jij nog niet”? Misschien ligt de lat wel zo hoog, zodat niemand eraan kan voldoen. Dat niemand zich beter kan voelen dan een ander. Om hokjesdenken te voorkomen…. In dat geval hebben we nog flink wat om over na te denken in christelijk Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten