IK HOUD TOCH VAN JE!

Soms probeer ik wel eens iets uit te leggen over wat dunne vezelneuropathie (en reuma) is en wat het is te leven met 24 uur per dag pijn. Ik stuurde een vriend een linkje naar een site over DVN en kreeg dit antwoord terug: “De beschrijving van de pijn en ziekte is helder, maar wat ik mis is de hoop. De hoop dat ergens aan het einde van de donkere tunnel leven is, uitzicht, liefde en warmte. Dit verhaal is een verhaal dat bol staat van pijn, een moeizame zoektocht in een ziekteproces en vervolgens alleen de nuchtere constatering dat er om elke hoek een volgende stap van aftakeling en verval ligt.”

Lotgenotensites

Dat raakte me. Want het is zo waar. Medische sites en lotgenotensites zijn meestal een bolwerk van hopeloosheid en moedeloosheid. Een klaagzang. Het leven met een ziekte is uitzichtloos en zwaar. En ik zal het niet ontkennen, ja, dat is het vaak ook. Zwaar. Loodzwaar. Vooral als je weer een stap terug moet doen. Weer een stuk gezondheid moet inleveren. Weer achteruitgang. En het is zo moeilijk hoop te houden.

Gisteravond tijdens mijn avondritueel, voor ik ging slapen, dacht ik hier weer aan. Het was een moeizame dag in een moeizame week. De uitslagen in het ziekenhuis waren niet zo goed. Het was een week met erg veel pijn. Voor ik ga slapen bid ik en lees ik de Bijbel. En als laatste lees ik altijd een tekst die ik een paar keer herhaal. Dat is òf een uitspraak van Jezus òf een Psalmvers. Het is mijn vers-voor-de-nacht. Vaak word ik wakker van de pijn en lig delen van de nacht wakker. Dan kauw ik op die Bijbeltekst en praat ik (erover) met God. Wat wilt U zeggen vannacht? Ik heb er een gewoonte van gemaakt om mijn tijd ’s nachts niet te laten beheersen door zorgen en pijn en er tijd met God van te maken. Het is heel vruchtbaar. God spreekt veel ’s nachts. Mijn tekst gisteren was Psalm 22: 9 “Wend je tot de Heer! Laat Hij je verlossen, laat Hij je bevrijden, Hij houdt toch van je?” 

Wakker

Diep in de nacht lag ik wakker van de pijn en ik bad dat vers. Ik herhaalde het in mijn hoofd. En God sprak tegen me. Meestal herinner ik me de volgende dag wat Hij zei. Dit keer niet. Maar Hij sprak tegen me. Het was liefdevol, zacht en bracht me terug in slaap.

Vanmorgen begon ik de dag met gebed, zoals altijd. En één gedachte overviel me, sterkte me, welde in me op. Nee, ik leef niet in die wanhoop die de lotgenotensites en medische sites me schetsen. Die wanhoop hoef ik gelukkig niet te dragen. Ik heb wel hoop, veel hoop. Maar het is niet de hoop op genezing of de hoop op een beter (aards) leven die me voortdrijven of vreugde geven en daarmee ook niet de wanhoop van het niet-genezen of slechte vooruitzichten die me moedeloos maken (al moet ik soms wel strijden tegen dat gevoel).

Mijn hoop is Jezus zelf. Met die hoop leef ik in de aardse realiteit van pijn en verder verval van mijn lichaam. Die hoop tilt me eruit omhoog. Niet de hoop op genezing. Als ik alleen nog leef voor die hoop, is dit leven niet draagbaar. Dan is het niet verteerbaar dat God niet geneest, terwijl Hij het kan. Dat Hij me laat lijden, in plaats van me te verlossen. De enige manier om daar wel mee om te gaan is te leren leven vanuit de hoop die Jezus zelf is voor ons. De hoop is een persoon. Een persoon die je draagt, voedt, die je ziel vervult, je leven kleurt, je eenzaamheid vult.

Gefixeerd op genezen of niet-genezen

Dat wil ik mensen zeggen. Ik wil het mensen zeggen die Jezus niet kennen. Maar ook mensen die gefixeerd zijn op (mijn) genezing. Houd je niet vast aan genezing (of laat je niet ontmoedigen door genezing die uitblijft), maar houd je vast aan Jezus. Misschien was dat wel wat God tegen me zei vannacht. Het was zo iets helders. “Je hebt geen genezing nodig, maar je hebt Jezus nodig, want Hij is je genezing. Van je hart. Van je ziel. Van je lichaam (wanneer dat deel dan ook zal komen, op aarde of in de hemel).” Zoiets moet het geweest zijn. “Ik zal je verlossen en bevrijden, want ik houd toch van je!”. Verlossen, niet van mijn aards bestaan, maar wel van mezelf: van mijn wanhoop, moedeloosheid, geklaag en twijfel. 

“Ik houd toch van je!” Woorden om nacht na nacht op te kauwen en te herkauwen……Probeer het maar!