JEZUS IS GENOEG

     "Ik vind het ingewikkeld dat op sommige plaatsen waar ik kom, ik alleen nog word gezien als "project dat genezen moet worden"."

Alles draait om Jezus

Hoewel ik mijn ziekte niet ben, bepaalt mijn ziekte op een zekere manier natuurlijk wel mijn leven, maar niet alleen negatief. Ja, natuurlijk bepaalt het mijn leven, omdat ik er altijd rekening mee moet houden en ik grenzen heb aan wat ik fysiek kan. Maar ik bedoel het ook op geestelijk gebied. Zoals Joni zegt in haar boek "Bidden bij Bethesda": "Als je dagelijks moet omgaan met pijn, draait alles om Jezus". 

Ik vind het ingewikkeld dat op sommige plaatsen waar ik kom, ik alleen nog gezien word als "project dat genezen moet worden." Als ik met vrienden naar Vrijzijn ga, verwacht iedereen dat ik naar voren ga bij de genezingsdienst. Op gebedsbijeenkomsten wordt er al heel snel gevraagd of er voor genezing gebeden mag worden, als mensen mijn handschoentjes zien. Zelden wordt er naar de andere kant van mijn ziekte gevraagd: de positieve. Wat doet God in mijn leven dwars door mijn ziekte heen? Of misschien durf ik zelfs wel te zeggen: hoe gebruikt Hij mijn ziekte om mij een mooier mens te maken?

Op weg met Jezus

Ik ga mijn weg met Jezus. Soms verlang ik heel erg naar genezing. Dan strek ik me er weer een tijd naar uit. Bestorm de hemel met mijn vragen en verlangens. Vraag soms iemand voor me te bidden. Soms heb ik die behoefte helemaal niet. En in alle gevallen is mijn bede dat Jezus me genoeg zal zijn. Johannes 6 is daarbij mijn leidraad, omdat daar zo mooi gezegd wordt dat we verzadigd mogen leven, verzadigd van Jezus. Ik begrijp mijn weg niet. Maar ik kan wel zeggen, dat als je, zoals ik, geen andere keus heb dan te leven vanuit volle afhankelijkheid van Jezus, je wonderlijke dingen meemaakt in je leven. Pas werd ik uitgedaagd om de mijlpalen in mijn leven met God op te schrijven. Het bemoedigde me enorm te zien wat een lijst aan bijzondere en wonderlijke gebeurtenissen ik opgeschreven heb. 

Mijlpalen

Niet alleen kwam ik op mijn 21ste op een bijzondere manier tot een levend geloof. Dat op zich was al een groot wonder. Maar ook zijn gezwellen in mijn schildklier genezen na gebed (fantastisch als een arts de half-jaarlijkse punctie gaat verrichten en de gezwellen niet meer kan vinden), zijn mijn oren genezen na gebed. Twee keer zijn hardnekkige ontstekingen ter stond genezen na gebed. Maar ook heb ik verschillende mensen op hun sterfbed op een wonderlijke manier tot Jezus mogen zien komen en misschien had dat op mijn persoonlijk geloof wel een evengrote impact als de genezingswonderen. Mensen die letterlijk niets meer te verwachten hebben te mogen zien sterven in rust en vertrouwen op hun (op)nieuw gevonden Heer, is een wonder dat alles te boven gaat. Adembenemend ontroerend. Het zet ook je eigen geloof in een nieuw licht.

Tijd om te leven

Niemand hoeft jaloers te zijn op mijn pijn, maar God ziet naar me om op een wonderlijke manier. Ik moest al vele tegenslagen verwerken na ziekenhuisbezoeken, vele negatieve woorden van artsen aanhoren, maar toch nam mijn lot steeds weer een keer. In Jesaja 38 staat het verhaal van Hizkia. Hij krijgt van God extra tijd om te leven. Steeds weer krijg ik ook die tijd van God. Tijd om te werken en echt te leven met Hem. Althans, zo beleef ik dat. Soms wordt mijn leven stilgezet (zoals afgelopen jaar), maar niemand (die het zelf niet meemaakt) beseft, denk ik,  hoe zulke tijd je ongelooflijk dichtbij God kan brengen. Op de dagen dat ik weinig kan, besteed ik heel veel tijd aan gebed en Bijbellezen. Natuurlijk vraag ik God soms: "Waarom geneest u wel mijn schildklier en ook mijn oren, maar de rest niet?" En in de weken dat het erg slecht gaat, kan ik het soms wel eens vertwijfeld uitschreeuwen naar God: "Hallo, bent U daar eigenlijk nog wel?" En dan plotseling na weken gebed, vasten, gebed door anderen, komt er weer een ommekeer. Ik snap het niet. Niet waarom. Niet hoe. Niet waarom ik een weg van zoveel strijd moet gaan. Maar ik weet dat God me ziet en hoort en steeds weer voorziet als we Hem blijven zoeken. 

Geduld

Dit is enorm lastig uit te leggen aan mensen die zo vol zijn van Goddelijke genezing dat ze geen geduld hebben om te wachten op God en te zien dat God ook door ziekte heen werkt. En eerlijk? Ik heb vaak ook geen geduld, maar het helpt me voor ogen te houden dat de pijn me ook geestelijk gezien veel brengt. Het is echt lastig uit te leggen dat de pijn me in zekere zin ook een heel gezegend mens gemaakt heeft en maakt. Dat de pijn me helpt heel dichtbij Jezus te leven. Dat de pijn me helpt te dromen. Te dromen met God. Ik heb veel bijzondere dingen meegemaakt met God. Het heeft me een groot geloof gegeven. En grote dromen, die geen mens gelooft dat ik zal volbrengen. Ik kan ze zelf niet volbrengen, want ze zijn inderdaad te groot voor me. Maar God kan het wel. Ik ben meerdere malen in mijn leven stilgezet. Misschien wel om te gaan durven dromen. Om te gaan durven geloven. Om te leren vertrouwen. Wie zal het zeggen? Door alles heen kwam Job tenslotte ook heel dichtbij God. Job liet God niet los. En God liet Job niet los. Ik ben een eigenwijze dromer. Een dwaze gelovige. God gaat Zijn weg met mij. En ik met Hem. En zo is dat.