Uitzichtloosheid
Het was zo’n bezoek. Zo’n pastoraal bezoek waarbij je al weet dat je geen antwoorden hebt. Crisis. Donker. Voor de gemiddelde christen wellicht ondenkbaar. Maar ik kom het allemaal tegen. In flatjes vijf hoog zonder trap. Te midden van de puinhopen van het leven wonen mensen. Onzichtbaar voor de maatschappij. Alcohol, drugs, pillen, eenzaamheid, werkloosheid, depressie, mislukte huwelijken. Uitzichtloosheid. Vicieuze cirkels die niet doorbroken kunnen worden. Ik denk op die plaatsen altijd aan de vrolijke Vrijzijn-conferenties, God wil wel, God antwoordt (liefst direct) en Jezus is het antwoord op elke nood. Ik denk aan de mensen die me steeds weer toeschreeuwen dat God me gezond wil hebben. Dat Hij altijd geneest. Dat Hij de God van wonderen is. Misschien moeten ze eens mee…
Opgepoetst
Soms lijkt het alsof ik in twee werelden leef. Een mooie opgepoetste christelijke wereld waar voor alles een antwoord is. Ziekte wordt genezen, angst verdwijnt in Jezus Naam en verdrietig mogen we er niet zijn, want Jezus leeft, herstelt, bevrijdt, geneest. Het is een heerlijke wereld, waar alles straalt en iedereen vrolijk is. Ja, ik houd van die wereld. Soms tenminste. Ik geloof in die Jezus. Maar ergens voelt het als een overspannen wereld. Een wereld waar krampachtig geprobeerd wordt het echte leven buiten te houden. Ik voel me er vaak een buitenstaander met mijn zieke lichaam. Niet omdat ik niet geloof in die Jezus, maar omdat ik geloof dat die christenen geen eerlijk Evangelie verkondigen. Of misschien beter, een half Evangelie.
Jezus incognito
Het hele Evangelie bevat ook de andere kant van Jezus, de kant van het lijden. De kant van je kruis opnemen en volgen. Jezus begint zijn toespraken op aarde met de Bergrede: “Zalig de treurenden. Zalig de vervolgden.” Hij vertelt ons in Mattheüs 25 hoe we Hem kunnen ontmoeten in de armen, de zieken en de gevangenen. Hij vertelt ons dat we vijanden moeten liefhebben. Hij vertelt ons dat de minsten de belangrijksten zijn. Hij vertelt ons dat als we het lijden in de wereld niet zien, we Jezus niet zien. Een eerlijk Evangelie is een Evangelie dat lijden niet uit de weg gaat, maar recht in de ogen durft te kijken. Niet om grote woorden te spreken en mensen de schijn te geven dat lijden niet bestaat, niet hoeft te bestaan en altijd opgelost kan worden. Nee, om Jezus te ontmoeten. Daar kun je Jezus ontmoeten. Hoe heerlijk is dat. Je kunt Jezus ontmoeten op deze aarde! Moeder Teresa zei het zo mooi: “De stervende, de ongewenste, de ongeliefde, dat is Jezus incognito.” Hoe zou de christelijke wereld veranderen als we niet meer praten over de zieke, de zondaar en de drugsverslaafde? Als we niet meer vertellen wat ze verkeerd doen, anders moeten doen, en waarin ze God missen, maar als we hen recht in de ogen konden kijken en zeggen: “Ik ontmoet Jezus in jou!” Ik droom ervan. Ik droom ervan dat “mijn” christelijke wereld transformeert. Dat het een plaats wordt waar het hele Evangelie klinkt. Een eerlijk Evangelie, ontdaan van grote antwoorden, maar gevuld met Jezus liefde.
Wil je me begraven?
Een betraand gezicht. Getekend door sigaretten, alcohol, drugs, het leven. “Annemieke, ik red het niet meer. Wat moet ik doen?”. Ik denk diep na. Ik heb geen antwoord. Ik kijk de persoon aan en zeg eerlijk: “Ik heb geen antwoord. Ik weet het ook niet. Zal ik voor je bidden. Vind je dat fijn?” Terwijl de persoon de tranen de vrije loop laat, roep ik het uit naar God. Ja, ik schreeuw het uit. We blijven een tijdje stil. “Annemieke, dat je hier bent is tenminste een antwoord. Als ik dood ga, als ik het niet red, wil je dan beloven me te begraven? En wil je dan de mensen op mijn begrafenis over Jezus vertellen. Vooral mijn vrienden die Hem niet kennen?” Ik kijk mijn gesprekspartner aan. Ik knik. “Ja, dat zal ik doen. Met liefde.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten