Er was licht

Licht. Het fascineert me. Eindeloos kan ik kijken naar licht, wolken, luchten. Hoe de zon doorbreekt dwars door een schijnbaar onafgebroken donkere wolkenlucht. Hoe de zon opkomt. Het eerste stipje licht dat achter de horizon verschijnt en hoe langzaam de lucht zich vult met licht en kleur. De zonsondergang. Hoe het licht weer langzaam verdwijnt en de lucht tooit in prachtige tinten roze en rood.

 

Licht in de Bijbel

De Bijbel staat vol met teksten over licht. Vooral Johannes weet er in zijn Evangelie beeldend over de vertellen. Licht dat de wereld komt verlichten. Licht dat duisternis verjaagt. Ik houd van die beeldspraak van Johannes. Hoe hij teruggrijpt op het scheppingsverhaal:

 “In den beginne schiep God de hemel en de aarde en duisternis lag op de vloed....” staat er in Genesis. En Johannes schrijft: In den beginne was het Woord. En dat Woord, Jezus, was al in den beginne bij God. En het Woord dat was leven en het leven was licht en het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet gegrepen. Ook in de duisternis was het licht er dus al. Ook in die chaos. Daar spreekt God en als eerste creëert Hij het licht. Als eerste schept Hij dat wat we kunnen zien. Dat wat ons zicht geeft. Licht. Licht vanuit de chaos, vanuit het duister.

 

 

De schepping gaat door

Het Woord. God sprak en er was licht. En die schepping van dat licht blijft doorgaan. Blijft terugkomen, door de Bijbel heen. Als God spreekt ontstaat er iets nieuws. Elke keer bemoedigt me dat weer door de Bijbel heen. Elke keer als het verhaal lijkt op te houden, komt er weer een nieuw begin. Johannes schrijft over dat nieuwe begin in Jezus. Licht dat doorbreekt. God die zijn Zoon naar de aarde stuurt. Alsof het scheppingsverhaal daar weer opnieuw begint. We kunnen het licht nu zelf zien. Zelfs aan het einde van de Bijbel, als alles verwordt tot een grote chaos -we zijn als het ware terug bij de chaos voor de schepping- zien we weer, in Openbaring 21, dat God een nieuwe hemel en een nieuwe aarde creëert. Nergens stopt God met scheppen. Aan het eind van de Bijbel zijn we als het ware terug bij het begin. Maar God gaat door. Hij gaat door met scheppen. Het houdt niet op. 

 

Corona

Mensen vragen me vaak hoe ik deze coronacrisis zie. Komt het van God? Heeft het iets met God te maken? Eerlijk gezegd, de crises in de Bijbel hebben vrijwel allemaal met de mens te maken. En ik geloof dat we in deze crisis dan ook in de eerste plaats maar eens bij onszelf te rade moeten gaan. Maar in elke chaos in de Bijbel, ook als de mens het helemaal aan zichzelf te danken heeft, breekt ergens het licht weer door. Soms een piepklein sprankje hoop. En dat bemoedigt me. God laat niet los. Hij schept en herschept. Hij vernieuwt. Dwars door alle chaos heen.

Herbronnen

Ook wij als mens zijn een deel van die schepping. En God is ook in ons scheppend en herscheppend bezig. In alle chaos die ons leven soms is, wil God scheppend spreken. Daar geloof ik in. Ik geloof in een God die niet los laat wat Zijn hand begon. Ik geloof dat we ons steeds mogen laten vernieuwen.

Ik las vanmorgen Psalm 36: “Bij U is de bron van het leven. Door uw licht, zien wij licht.” We mogen ons laten herbronnen. Steeds weer. Terug naar de bron. Dat helpt ons om het licht te blijven zien. Ja, de wereld is een chaos op dit moment. Nee, weten doe ik niet hoe het zit met de pandemie. Maar laten we nooit vergeten dat God kan spreken vanuit de chaos. Spreken, vernieuwen, herscheppen.

Gebed om vernieuwing

Maak mij nieuw zoals de morgen,
de zon die steeds weer boven komt.
Maak mij nieuw, dwars door mijn zorgen.

Maak mij nieuw ook als het licht
vandaag niet schijnen wil,
als ik voor het duister zwicht.

Heer, hernieuw uw Geest in mij,
stralend Licht,
en maak mij vrij.

Amen