Konijnenpootsokjes

Een verhaal uit de tijd dat we twee kinderen hadden. De jongste was toen een half jaar, de oudste nog geen twee-en-een-half. Ik wist nog niet hoe het zou worden toen een jaartje later er nog een derde bij kwam....:-) Geniet van een verhaal uit "de oude doos"

Het is rond half twee 's nachts. Mijn man en ik worden gewekt door een erbarmelijk huilen. Mijn man is het eerst bij zijn positieven en snelt naar ons zoontje van twee. Ik hoor tussen zoons snikken door iets over een konijn in bed. Ik hoor gestommel. Ze zijn blijkbaar de kamer aan het inspecteren. Zoon geeft snikkend aanwijzingen. "Nee, niet daar." "Nee, niet onder het bed. Daar!" Mijn man doet nu het licht aan. Het zoeken naar konijnen gaat voort. Zoon wordt weer rustig. Manlief gaat naar de wc. Als hij op de wc zit, begint het gegil weer. Nu snel ik naar zoon toe, voordat onze baby ook wakker wordt van het gegil en er voorlopig geen terugkeer naar mijn bed mogelijk is. Zoon is in alle staten. Tussen het snikken door probeer ik, halfslapend, te begrijpen wat het probleem is. Het schijnt dat er in zijn kamer konijnenpoten of pootsokken of sokkonijnen gesignaleerd zijn. Maar waar? Ik haal zoon uit zijn bed. We doen het licht aan. Hij is ontroostbaar. Zitten ze onder het bed? "Nee, daar!" Hij wijst in zijn bed. Onder de deken? "Nee, daaronder!" Onder de overtrek? "Nee, daaronder!" Enfin, we halen het hele bed af. Kussen, overtrek, plasmat, molton. Eindelijk wil zoon zijn bed weer in, maar direct begint hij weer te huilen. Zal ik dan zingen? Ja. Ik zing van "Jezus is de goede Herder". Zijn favoriet. Halverwege onderbreekt hij me. "Je moet blazen, mama!" Blazen? Een beetje verstoord blaas ik, zo hard als ik kan om twee uur 's nachts. En wat zegt zoon? "Zo, weg!" Hij draait zich om en slaapt verder.

Een beetje verdwaasd keer ik terug in bed. Mijn man vraagt wat de toverspreuk was. "Blazen", antwoord ik. "Blazen? Aha...", antwoordt mijn man slaperig. "Maar wat zat er nu eigenlijk in zijn bed?", vraag ik. "Konijnenpootsokjes", antwoordt mijn man. "Aha", antwoord ik. En na deze volkomen normale conversatie om twee uur 's nachts genieten we verder van onze nachtrust.