Zelfmoord

Deze week staan twitter, facebook en de nieuwsberichten er vol mee. Robin Williams, bekend acteur, pleegde zelfmoord. Droeve koppen komen voorbij: "De wereld kleurt een beetje grijzer", "De wereld raakt kleur kwijt" en meer van dit soort zinnen. Lees mijn blog goed, ik heb alle respect voor deze acteur en vindt het hoogst verdrietig dat hij zich van het leven beroofd heeft.

Tegelijkertijd vroeg ik mezelf wel af, zouden de mensen wel realiseren dat hij het leed van veel mensen zichtbaar maakt, dat meestal verborgen blijft. Zouden de mensen wel weten hoeveel mensen er met suicidale gedachten rondlopen, hoeveel mensen ontzettend eenzaam en verdrietig zij? Hoeveel zelfmoorden halen de krant?
Misschien deprimerend als ik zeg, dat ik elke week mensen ontmoet die het leven niet meer zien zitten. Die er een eind aan willen maken. Vorige week ontving ik nog een noodkreet op mijn mail: "Help me alsjeblieft. Ik wil dood!" Misschien verbaast dit je. Mij niet meer. Er zijn zoveel onzichtbare mensen die in stilte lijden. Veel mensen durven het ook niet te zeggen. Het is een zwaktebod: ik wil dood.
Ik moedig mensen aan het wel te zeggen. Waarom? Als je er met iemand over praat, dan wordt het geheim verbroken. Geheimen gaan in je hart een eigen leven leiden. Je gaat ze koesteren. Ze beginnen een eigen realiteit te worden. Maar als je er met iemand over praat, dan wordt die realiteit verbroken en kom je weer met beide benen in deze wereld. Dan is er weer ruimte om een andere weg te zoeken.

Durven we de pijn van een ander nog wel te zien? Het is makkelijker er voor weg te lopen. Als iemand er niet over praat, ach dan zal het wel mee vallen. De pijn van een ander durven op te zoeken? Dat vraagt om confrontatie met je eigen pijn en diepste gevoelens. Dat is lang niet altijd plezierig. En toch. Toch geloof ik dat dat in het diepste christen zijn is: niet je terugtrekken in je eigen plezierige gezin, je eigen plezierige huisje, je eigen veilige omgeving, maar je hart openzetten voor die ander, ook als dat niet makkelijk is en je met jezelf en misschien wel met je eigen angsten confronteert.

Ik houd het op een kort blog vandaag. Om even aandacht te vragen voor al die mensen die onzichtbaar worstelen en lijden en wiens naam nooit in de krant komt. Ik wijs ook graag nog even op mijn mystory-verhaal: http://mystory.me/story/annemieke-bosman/ Een manier om contact met me op te nemen. Deel het gerust. Wijs er mensen op die het kan helpen. Ik ben me er inmiddels van bewust dat zoiets kleins als het delen van je levensverhaal werkelijk mensen kan bereiken en helpen. "Je eigen pijn wordt je missie", vertelde Martin Koornstra op de Royal Mission school. Misschien heeft hij in de kern wel gelijk.

Opwekking 518 Heer U bent altijd bij mij
https://m.youtube.com/watch?v=whtlGXYmlAM

Heer, U doorgrondt en kent mij
mijn zitten en mijn staan
en U kent mijn gedachten,
mijn liggen en mijn gaan.
De woorden van mijn mond, o Heer,
die zijn voor U bekend
en waar ik ook naar toe zal gaan,
ik weet dat U daar bent.

Heer, U bent altijd bij mij
U legt uw handen op mij
en U bent voor mij
en naast mij
en om mij heen.
Heer, U bent altijd bij mij
U legt uw handen op mij
en U bent voor mij
en naast mij
en om mij heen,
elke dag.

Heer U doorgrondt en kent mij
want in de moederschoot
ben ik door U geweven;
U bent oneindig groot
ik dank U voor dit wonder, Heer
dat U mijn leven kent
en wat er ook gebeuren zal,
dat U steeds bij mij bent.