Jezus bij de Albert Heijn

Vanmiddag uit mijn werk pikte ik "Jezus" op, gewoon op het station. Maar even later kwam ik hem ook tegen bij de Albert Heijn. En eerlijk gezegd, het voelde wat ongemakkelijk. Tussen de Glamour en de Hitkrant, lag daar de Jezus. Wil je als christen dat eigenlijk wel inzien? Een blad gemaakt over Jezus door niet-(christelijke-)Jezus-fans. Of tenminste door Jezus-fans die niet zo in jouw veilige kerkelijke Jezus-fanclub-hoekje passen. Het voelt als of je een PSV-blad gaat lezen geschreven door Feyenoordfans. Ja toch? Als of Jan Smit beschreven gaat worden door Metallica. En toch, daar stond Jezus in het schap en iedereen praatte erover. Is dat niet precies wat ik wilde, dat de hele wereld (nu ja, heel Nederland is een begin) over Jezus zou praten en we hem in elke winkel, straathoek en huis zouden kunnen vinden?
Nog steeds een beetje ongemakkelijk rekende ik Jezus af. €7,95, moest ik dat nu veel of weinig vinden? En met Jezus in mijn tas ging ik de trein in. Het voelde fout. 

En nu zit ik met mijn "foute" blad op de bank. Nee, ik heb het nog niet gelezen. Maar ik ga het wel doen. Eigenlijk wil ik het wel eens weten. Hoe voelt Jezus, als je niet met je christelijke bril en je christelijke sausje naar hem kijkt? Zouden niet alle christenen dit experiment maar eens aan moeten gaan. Gewoon om te begrijpen hoe het is om als "gewone" Nederlander naar "ons" christenen te kijken. Want hoe bizar en ongeloofwaardig is dat verhaal eigenlijk: de man die water in wijn veranderde, zieken gezond maakte en dood ging en weer op stond. Ja, denk daar eens even over na voor je weer eens een gesprek aan gaat met een "ongelovige". Enne, even eerlijk, hoe vaak ga jij dat gesprek eigenlijk aan?